Brieven van Grace. ‘Brieven’ over het leven, zelfreflecties, inzichten en groei. De ‘Brieven van Grace’, is de nieuwe naam voor de wat persoonlijkere schrijfselfs die ik in 2021 ga schrijven. Wat meer vanuit de mens Grace, aangezien ik op de eerste plaats net als jij mens ben.
Mijn menszijn stemt mij over het algemeen tot plezier, vreugde en vooral nieuwsgierigheid. Waar ik gek op ben, is onderzoeken, kennis vergaren, ontdekken, vinden, verbinden en schrijven, ook al doe ik dit laatste niet altijd foutloos.
Alles wat ik kan toevoegen aan mijn leven zodat het de vorm krijgt die ik voor ogen heb, zet ik in. Het maakt mij niet uit dat ik hiervoor wegen moet bewandelen en heb bewandeld waar anderen niet zouden gaan. Van dit bijzondere leven wil ik genieten. Ik geloof namelijk dat dit ook de bedoeling is.
Brieven van Grace: gelukkig en blij
Dat het leven leuk en plezierig kan zijn, je gelukkig kan maken en blij, is iets wat ik wel heb moeten ontdekken. Dit heb ik namelijk niet altijd gedacht noch ervaren. Mijn ontdekkingen gingen allesbehalve van een leien dakje of over een pad met rode rozen. Van ver ben ik gereisd, om uiteindelijk met veelvuldig vallen en opstaan tot het besef te komen dat ik wel degelijk een behoorlijke lepel in de pap heb, als het gaat om een leven te realiseren waar ik gelukkig in kan zijn.
Gelukkig en blij zijn vind ik overigens wel twee verschillende zaken. Gelukkig zijn duurt in mijn beleving veel langer dan blij zijn. Geluk is voor mij meer een gevoel vanuit mijn kern, een intuïtief gevoel. Blij zijn rangschik ik eerder achter het ervaren van een emotie. Je kunt heel gelukkig zijn, maar toch niet altijd even blij.
Ervaringsdeskundig
Achteraf gezien, weet ik ook zeker dat alles wat ik in mijn leven heb meegemaakt heeft moeten plaatsvinden. Dit om mij voor te bereiden om dat te doen wat ik al zo lang als ik mij kan herinneren wilde doen: coach worden en mensen terugbrengen in de liefde.
Studie is één ding, maar waar ik in mijn leven en in mijn werk het meeste profijt van ervaar en heb ervaren, zijn niet mijn studies. Waar ik het meest van heb geleerd, is het feit dat ik op vele levensgebieden zo vaak op mijn gezicht ben gegaan en weer heb moeten en willen opstaan. Hierdoor ben ik ervaringsdeskundig geworden. Het waren mijn levenslessen die mij geleerd hebben om vaardigheden te ontwikkelen waardoor ik nu ben waar ik ben en kan doen wat mij gelukkig maakt.
In de ‘Brieven van Grace’ deel ik met jou mijn ervaringen, mijn geleerde lessen en de inzichten die deze lessen mij hebben opgeleverd. Ik deel niet alleen mijn ervaringen, maar ook mijn missie. Namelijk het uitdragen van de liefde in de breedste zin van het woord. Dit zowel in mijn persoonlijk leven als in mijn werk als personal coach/relatiecoach.
Liefde is een breed en prachtig begrip. Het laat zich gelukkig niet beperken tot alleen de romantische liefde. Iets waar de meeste mensen aan denken bij het woord liefde. In de ‘Brieven van Grace’, is liefde zo veel meer dit.
Liefde in de breedste zin
In ‘Brieven van Grace’ gaat het om meer dan romantische liefde. Het gaat over onderwerpen zoals vertrouwen, passie, hartstocht, eerlijkheid, transparantie, kameraadschap, plezier, vriendschap, moed, humor en lachen. Maar ook over delen, succes, geld, chocola, je gezegend voelen, respect, kinderen, samenwerken, geven, inzet, man, vrouw en onvoorwaardelijk lief kunnen hebben.
Over mens en anders mogen zijn, over vertrouwen, familie, knuffelen, groeien, ontdekken, kennis, motivatie, inspiratie, spiritualiteit, mens en samen zijn. Wat denk je van geduld, aandacht, aanwezig zijn in de wereld, gevoelens, emoties, creativiteit en bijvoorbeeld die 100 meter extra lopen? Zo kan ik nog een heleboel woorden toevoegen die in het woord liefde te vinden zijn.
Je ziet, ik heb het wanneer ik over liefde schrijf in ‘Brieven van Grace’ niet alleen over de romantisch vorm van liefde. Nu heb ik je denk ik wel een idee gegeven wat ik bedoel, wanneer ik zeg dat mijn missie het uitdragen van de liefde is. Dit is wat mij zo intens gelukkig maakt, waar ik blij van word, wat ik door wil geven, waar ik elke dag met liefde mijn bed voor uitkom. ‘Brieven van Grace’, gaan over dit alles en nog veel meer. Over de liefde voor het gehele leven van A tot en met Z.
“Het is de schuld van…dat ik me zo voel!”
Goed, ‘Brieven van Grace’. Vandaag mijn eerste ‘brief’ die gaat over wat ik door de jaren heen heb geleerd over verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen gevoelens en emoties. Verantwoordelijkheid nemen voor mijn leven en hoe ik mijn leven wil ervaren. Weet je, heel veel mensen zitten namelijk nog in het vaarwater waarin men zich onbewust is van het feit dat men zijn leven vaak in handen van derden plaatst. Niemand kan echter jouw of mijn leven invullen op een manier die bij ons past. Geen mens kun je hiervoor de verantwoordelijkheid laten dragen. Dit zou onmenselijk zijn.
Heb jij weleens van die momenten in je leven gehad, waar zich iets afgespeelde of heeft afgespeeld, waarbij je ervan uitging dat het die ander of de situatie was die je boos, gefrustreerd of geïrriteerd maakte? Zo van: “Hij, zij of de situatie maakt dat ik mij rot voel. Het is de schuld van … dat ik mij zo boos en gefrustreerd voel” Herken je dit? Ik ook.
Wat we op zo’n moment doen en wat ik vroeger ook regelmatig en onbewust deed, is de reden voor het feit dat we ons op een bepaalde manier voelen, toeschrijven aan iets externs of aan iemand anders. Als de persoon of de situaties er niet was geweest of iets wel of niet had gedaan, dan zouden jij en ik op dat moment gelukkig en blij zijn geweest. Helaas slaan we hiermee de plank vaak mis. Het is namelijk niet altijd de ander of een externe situatie die verantwoordelijk is voor ons gevoel.
Geen gezonde emotionele ontwikkeling
Velen mensen waaronder ikzelf, hebben helaas niet altijd kunnen genieten van een goede, gezonde en stabiele emotionele ontwikkeling. Een ontwikkeling waar ruimte was voor het leren omgaan met gevoelens en het op een gezonde en veilige manier uiten van je emoties.
Hierdoor kan het komen dat je in bepaalde situaties kunt reageren vanuit een eerdere, nog niet volledig ontwikkelde levensfase. Het kan zijn dat je moeite hebt met je gevoelens herkennen, voelen en kenbaar maken.
Hoe gek het ook klinkt, wanneer je geen goede, stabiele emotionele ontwikkeling hebt gehad, waarbij de mensen die belangrijk voor je waren gezond emotioneel intelligent aanwezig waren. Dan kan het zijn dat sommige levensfases nog in de kinderschoenen staan. Wat er gebeurt, is dat je dan zonder dat je het in de gaten hebt, reageert vanuit je kinder-, puber-, jong volwassene of zelfs je babyfase.
De thermometer
Ons kindsdeel of zoals sommigen het noemen: ons ego, reageert dan op de buitenwereld als een thermometer. Onze ‘thermometer’ geeft aan hoeveel ‘koorts’ we hebben, naar aanleiding van onze reactie op alles wat er in ons leven wel of niet gebeurt. Gaat de wereld naar links, dan gaan we naar links en gaat de wereld naar rechts, dan gaan we met z’n allen gedwee naar rechts. Je kunt er behoorlijk zeeziek van worden.
We reageren als thermometers op wat de buitenwereld of anderen van ons denken, zeggen, willen en soms zelfs eisen. Hoe we reageren wordt zichtbaar in de emoties die we tonen. Onze emoties en het gedrag wat op onze emoties volgt, geeft de mate van ‘verhoging’ of ‘koorts’ in ons leven aan. Waar het op neerkomt, is dat we onbewust de buitenwereld, de mensen om ons heen en allerlei situaties en gebeurtenissen laten bepalen of we ons gelukkig en blij voelen of ongelukkig en verre van blij.
Machteloosheid
Nu is het best een lastig gegeven wanneer je weet dat je dus soms onbewust reageert als een thermometer. Dit reageren als een thermometer haalt namelijk aardig wat plezier en geluk uit je leven. Daarnaast komt het je gezondheid niet ten goede.
Ik denk dat je dit net als ik vast wel eens hebt ervaren. Gelukkig is er veel wat je kunt doen om je emotionele groei alsnog aan te gaan en voor jezelf een mooie basis te creëren waarin je een gezond stuk emotionele intelligentie kunt inzetten. Hoe het komt het dat jij en ik ons soms als een thermometer gedragen? Het gevoel machteloos te zijn.
Vroeger
Wanneer je in de tijd teruggaat naar een periode in je leven waarin je zo graag je eigen pad wilde ontdekken, ben jij toen ook wel eens tegen een muur opgelopen van ouders, mensen, vrienden, leerkrachten of werkgevers die jouw gevoel en verlangens niet begrepen? Jouw gevoel vaak bagatelliseerden, wegwuifden of er negatieve reacties op gaven?
Je ideeën, wensen en dromen niet serieus namen en je zo snel mogelijk op andere gedachten wilden brengen? Weet je nog hoe je je toen voelde? Herken je het gevoel van je machteloosheid? Het gevoel totaal afhankelijk te zijn van anderen en met je rug tegen een muur te staan? Je gevoelens en ideeën niet kunnen uiten en hierdoor bijna uit je voegen springen? Dit omdat je emoties ervoer die bijna bezit van je namen? Jij jezelf of anderen wel door het plafond kon schieten?
Jep, mijn beste, I know. Ik denk dat we dit allemaal wel herkennen. Die frustratie en boosheid, omdat je nog afhankelijk was van derden en je hierdoor geen kant op kon. Frustratie omdat een deel van jouw kern zich wilde laten zien, maar je hier nog geen gelegenheid voor kreeg.
Even voor alle duidelijkheid: ouders hebben over het algemeen het beste met hun kinderen voor. Toch komen veel ouders ook uit opvoedingen, waarin ook zij helaas een gebrek hebben gehad aan emotioneel intelligente ouders. Hier zijn vele oorzaken voor, maar daar kom ik in een volgende ‘Brieven van Grace’ nog op terug.
Wat machteloosheid laat zien
Hoe komt het dat we het gevoel van machteloosheid in het ‘nu’ ervaren? Het zit zo. Iedere keer dat we ons in een situatie bevinden waarin jij en ik ons machteloos voelen, zitten we niet in het ‘nu’, maar in het verleden. Er gaat een alarmbel af die refereert naar een eerdere gebeurtenis in ons leven. Ons brein herkent in het ‘nu’ het gevoel van machteloosheid uit bijvoorbeeld je jeugd, waarin jij het gevoel van machteloosheid al eerder hebt ervaren.
Wat je brein dan wil doen, is jou redden van dit gevoel, door de manier van reageren die je vroeger hebt aangeleerd in te zetten. Het laat jou vluchten, vechten, bevriezen of zorgt ervoor dat je je overgeeft aan de ‘vijand’. Onbewust geef je externe zaken de schuld en reageert op deze manier om jezelf te redden vanuit je aangeleerde overtuiging en overlevingsstrategie.
Van machteloosheid naar bestuurder
Maar mijn beste, wij kunnen hier wel degelijk iets aan doen. Jij en ik zitten namelijk niet meer in het verleden en hoeven ons om deze reden niet langer machteloos te voelen. In het ‘nu’ is er iets anders wat we kunnen beslissen dan ons het slachtoffer te voelen. Het verschil tussen de machteloosheid van vroeger en nu, is de wetenschap dat je een keuze hebt.
Met het bewust worden van het feit dat we een keuze hebben, kunnen jij en ik dit machteloze gevoel in één seconde een halt toeroepen. Wanneer je beseft dat je een keuze hebt, gaat je ware kern direct opzoek naar andere oplossingen. Je gaat van machteloosheid naar bestuurder. Jij bent namelijk veel meer dan je lichaam en je brein.
Thermostaat
Op het moment dat je beseft dat je een keuze hebt en vanuit je liefdevolle kern oplossingen gaat bedenken, verander je van een thermometer in een thermostaat.
Je pakt de verantwoordelijkheid op voor je gevoel en je emotie en geeft externe zaken niet langer meer de schuld. Wat je doet, is dat jij je temperatuur niet meer laat bepalen door alles wat er aan de buitenkant gebeurt, maar keert naar binnen. Naar je ware kern die weet dat de situaties en de mensen om jou heen ook ergens vandaan komen.
Je integreert jouw kindsdeel, het egodeel, met je kern en laat het zien dat angst niet nodig is. Waar je verantwoordelijkheid voor neemt, is jouw eigen deel in het verhaal. Je wordt een stabiele factor met een constante en zelf instelbare temperatuur. Je herinnert jezelf weer aan het feit dat anderen ook op zoek zijn naar liefde, geluk en acceptatie.
In de situaties en gebeurtenissen die gebeuren zie je mensen die of een kreet om hulp laten zien of een gelegenheid waarbij jij en de ander kunnen groeien naar het pad van de liefde. Op zielsniveau reageren, is weten dat jij net als die ander een deel bent van een groter geheel. Je voelt diep van binnen dat jij en ook die ander nooit zijn afgescheiden van de bron van het leven en dat jullie nooit overgeleverd hoeven te zijn, aan de grappen en grollen van de buitenwereld.
Dit omdat je altijd de keuze hebt om terug te keren naar je ware liefdevolle kern. Dit mijn beste, dit brengt rust en vrede in je hart. Hiermee ga je van een thermometer die overal op reageert, naar een thermostaat waarmee jij jouw eigen temperatuur regelt.
Wat wil je zijn?
Net als jij heb ik moeten leren om van een thermometer naar een thermostaat te kunnen gaan. Het voelt bevrijdend om de temperatuur waarin ik goed gedij zelf te kunnen instellen. Hier heb ik letterlijk en figuurlijk aardig wat pijnlijke lessen voor gevolgd. Toch ben ik dankbaar voor wat deze lessen mij hebben geleerd.
Soms ben ik nog wel eens een thermometer, maar op die momenten kan ik vaker om mezelf lachen en het mezelf en anderen vergeven. Hierdoor keer ik steeds sneller terug naar mijn eigen energie en thermostaat. Wat ik heb geleerd, is dat andere mensen en ik niet zoveel van elkaar verschillen. We hebben eigenlijk meer overeenkomsten dan we beseffen. Blij ben ik voor het feit dat ik heb geleerd om mijn gevoelens toe te laten en ze de eer te geven die zij verdienen.
Blij dat ik gestalte kan geven aan mijn gevoelens, zodat emoties niet altijd de boventoon hoeven te voeren. Dankbaar dat ik zowel op persoonlijk vlak als in mijn professie mag werken aan een leven vanuit de liefde in de breedste zin van het woord.
Een thermostaat of een thermometer.
Wat zou jij graag in 2021 willen zijn?
“Onderzoek alles en behoudt het goede.”
Lieve groet,
Grace Louise.
PS. Mocht je het leuk vinden om dagelijks inspiratie te krijgen, dan kun je mij ook hier vinden. Erg hé, ze is overal! ;P
Foto thermometer van Gundula Vogel via Pixabay
Pfoto thermostaat Dan LeFebvre on Unsplash
Afbeelding foto blog Build my Business