Je bent nooit te oud om iets te leren
”Mij hoef je niets meer te vertellen, ik ben al op een leeftijd dat ik alles wel zo’n beetje heb gezien. Er moet een goeie komen die mij nog iets kan leren.” Woorden van een dame waarmee ik enige tijd geleden in gesprek raakte. Een mooie vrouw, met het hart op de goede plek, maar met en zeer nuchtere kijk op de wereld. Niets mis mee, maar de blik in haar ogen en haar lichaamshouding, vertelden mij meer dan haar woorden. In ons gesprek voelde ik tussen de regels door, haar telleurstelling, eenzaamheid en verdriet. Toch kwam ze heel sterk over, alsof ze het met alle gemak van de wereld over zich heen liet komen en het haar helemaal niets deed…
Sst, mondje dicht!
Eigenlijk wilde ik een reactie geven op op haar woorden, maar ik herinnerde mij de belofte aan mezelf: Geef geen hulp of reacties, wanneer deze niet van je worden gevraagd. Observeer, luister en maak gewoon tijd voor het verhaal van de ander. Ik heb dan ook alleen geluisterd en deze dame na afloop van ons gesprek een dikke, welgemeende knuffel gegeven. Vaak is dit het enige wat mensen soms nodig hebben: een luisterend oor, een blijk van liefde, respect en acceptatie. We zeiden elkaar gedag en vervolgden ieder onze weg. Ergens in mijn hoofd bleven haar woorden toch een beetje hangen, maar goed, ik kon er niets mee.
Een tijdje later…
Een aantal weken later belde deze dame mij op en kwamen wij weer op elkaars pad. Ze had het visitekaartje wat ik haar destijds had gegeven bekeken en was naar mijn website gegaan. Hoe verrassend klonk dit in mijn oren, omdat ik mij haar woorden van ons eerdere gesprek nog levendig herinnerde. Dit keer had zij echter een verzoek. Ze wilde graag samen met haar echtgenoot coaching voor hun huwelijk.
Ze realiseerde zich, dat zij zich een dikke jas had aangemeten om de pijn niet te hoeven voelen, om niet meer geconfronteerd te hoeven worden met de overgebleven ‘lessen’. Haar huwelijk van meer dan 47 jaar dreigde op de klippen te lopen en ze besefte dat er iets moest gebeuren.
Klop, klop, iemand thuis?
Nu op 68 jarige leeftijd bleven de ‘lessen’ die ze liever niet wilde aangaan, toch aan de deur kloppen. Zo hard dat ze er gewoon niet meer omheen kon en zij besloten had om samen met haar partner de uitdaging aan te gaan. Wat het deze twee mooie, lieve en hartelijke mensen heeft opgeleverd? Inzichten in zichzelf en in elkaar, waardoor hun huwelijk van meer dan 47 jaar behouden bleef.
Een nieuwe manier van communiceren en vooral luisteren, waardoor er veel duidelijkheid kwam in alle onduidelijkheid die zich in de loop der jaren had opgestapeld. Stapels met aannames hebben we weggewerkt en plaats laten maken voor alles wat er in het ‘NU’ is. In het ‘NU’ bleek er namelijk meer dan genoeg te zijn om deze twee mensen die ooit de huwelijksgeloften hadden uitgesproken, op een verfrissende manier naar elkaar te laten kijken. Een ‘zakelijk’ huwelijk werd weer een gelijkwaardige en liefdevolle verbintenis.
Een nieuwe weg en weliswaar geen weg vrij van uitdagingen, maar wel een weg met als uitgangspunt jezelf zijn, zelfstandigheid aanleren, duidelijk communiceren en luisteren naar jezelf en de ander. Het belangrijkste: Vooral de liefde aan jezelf kunnen geven. Jezelf accepteren zoals je bent en zo in staat zijn dit met anderen te delen, volop in het leven te staan en te genieten!
Elke dag leer je,
Hoe je het ook wendt of keert, we leren dus allemaal ook al zijn we op een respectabele leeftijd. Elke dag een stukje en ook al denk je stil te staan, dan nog leer je iets. Je leert namelijk wat ‘stilstaan’ je oplevert. Leren doet iedereen op zijn eigen tijdstip en dit tijdstip is voor iedereen verschillend. ”Je moet eraan toe zijn”, zeg ik altijd. Wat voor mij werkt, werkt misschien in geen velden of wegen voor jou.
Onthoud dat het nooit te laat of te vroeg is om je ‘levensessen’ op te pakken. Je kan er op ieder gewenst tijdstip en wanneer jij er klaar voor bent aan beginnen. Je merkt vanzelf wel wanneer dit punt gearriveerd is. Het leven gaat dan te krap aanvoelen; als een te kleine en versleten jas. Je wilt dan net als een rups uit die benauwende cocon en lekker gaan vliegen.
Dit is ook de reden waarom ik mij als coach geen zorgen maak over het feit of clienten mij wel weten te vinden. Ik doe mijn ding, gooi mijn energie de ether in met al mijn passie, liefde en hartstocht, en de mensen die bedoeld zijn om op mijn pad te komen verschijnen vanzelf. Het Universum weet beter en echt, zo werkt het. Het is mij altijd op deze manier vergaan en op dit proces vertrouw ik voor de volle 100%.
Dankdaar
Ik ben dan ook blij dat deze prachtige, mooie mensen die nog zoveel aan zichzelf en aan elkaar te bieden hebben, hun ‘levenslessen’ hebben opgepakt. Er zijn sterkere zielen uitgekomen. Zielen die zichzelf en elkaar, het leven en hun huwelijk weer op een positievere manier kunnen beleven. Ze zijn er nog niet, maar de basis is gelegd. Ik ben trots op deze mensen die hun ego de weg hebben laten wijzen, de uitdaging hebben opgepakt en in hun kracht zijn gaan staan. Dankbaar ben ik dat ik samen met deze mooie mensen mocht werken aan hun toekomst!
Mijn cliënten aan het woord met hun verhaal:
“Mijn man en ik zaten na 54 jaar vast. Ja dat kan, omdat men toch veranderd na veel fasen in het leven te hebben doorgewandeld. Deze doodlopende steeg wilden wij niet. De volgende weg was naar Grace, dit was een grote stap uit onze comfort zone . Apart en samen met haar zijn we gaan luisteren naar elkaar, dat waren we afgeleerd. In dit traject hebben we met zachte hand gevoeld welke richting we beter konden lopen. Ons zeer goed bewust zijnde dat deze doodlopende steeg dicht bij was, zijn we weer samen gaan stappen en Grace maakte ons duidelijk hoe we dat konden doen. Gek genoeg kan een coach je dingen laten begrijpen die je niet meer KAN of WILT zien van je partner. We zijn op weg naar een zonnige landweg , die steeg was toch wel benauwd . Dank voor je inzet Grace.”
M.K. M. Voorburg.
“Na een stabiel huwelijk van 47 jaar kwam er een ongewenste verwijdering tussen mijn vrouw en mij met tot gevolg een onplezierig verdrietig samenzijn. De enige oplossing was een Life coach. Dat werd life coach Grace en die wist ons weer nader tot elkaar te brengen, iets wat ik zelf niet meer had verwacht.
Nogmaals dank Grace voor je enorme prettige en vakkundige inzet.
P.M. Voorburg.
“Er valt altijd iets te leren, zelfs op het moment dat je je laatste adem uitblaast.”
Met dank aan mijn clienten voor de toestemming die ik kreeg om hun verhaal te publiceren, met als doel een aanmoediging te zijn voor iedereen.
Ik wens jullie weer een mooie dag!
Warme groet,
Grace Louise Kamp.
Thanks for my blogpfoto Marisa Howenstine on Unsplash