Auteursrecht: dobledphoto / 123RF Stockfoto

Help, waarom doet mijn kind niet wat ik vraag?

Wanhopig

Dit klinkt vast heel bekend en waarschijnlijk heb jij deze zin ook wel eens wanhopig geroepen. Ik in ieder geval wel, want het klusje kamer opruimen was hier vroeger soms een drama. Er waren vroeger dagen en zelfs weken dat ik mijn oudste dochter (inmiddels 28 jaar en zelfstandig wonend) haar kamer inclusief dochterlief volledig wilde dichtspijkeren! Dit zodat zij zou gaan zien en begrijpen wat er moest gebeuren. Ook ik riep dus wel eens in alle verwarring en boosheid:” Help, waarom doet mijn kind niet wat ik vraag?” Met een schuldgevoel van hier tot Timboektoe plofte ik dan zuchtend neer op de bank en piekerde me suf over het feit wat er nu eigenlijk fout ging. Uiteindelijk heb ik mijn antwoord gevonden en grappig genoeg was mijn baan in het onderwijs hier mijn leermeester in. Yep.   🙂

Inspector Gadget

Het kwartje viel omdat ik uiteindelijk mijn handel en wandel eens ben gaan vergelijken. Wat deed ik in de klas wel en thuis niet of andersom? Waarom ging het met 28 kinderen wel goed en met mijn eigen dochter niet? Hoe kwam het dat ik heel tevreden en ook super blij was om met de hele bubs samen te werken? Wat zorgde ervoor dat het voeren van discussies eigenlijk niet of nauwelijks voorkwam? Wat was de reden dat deze lieve bengeltjes gewoon aan het werk gingen en dit zelfs met plezier deden?. Uitzonderingen waren er natuurlijk ook, maar die zag ik als een uitdaging waardoor het kind, maar ook ik een groei in onze ontwikkeling en samenwerking konden maken.

Mm dus ja, waar ben ik met mijn inspector Gadget pet achter gekomen en welke manier heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik het met mijn middelste zoon en jongste dochter heel anders aan heb gepakt? Ik uiteindelijk meer rust kreeg, mij minder gestrest voelde en ook mijn schuldgevoelens naar de achtergrond verdwenen? Als moeder wil je het namelijk altijd goed doen, maar wat is goed en wat is minder goed?

Mijn eigen gedrag

Het eerste wat mij opviel aan mijn eigen gedrag was dat ik op school niet alleen de leerkracht voor de klas was, maar ook de manager. Een manager kent zijn visie, weet welk doel hij wil behalen en welke stappen er nodig zijn om een goed resultaat te behalen. Een resultaat waar jij als manager niet alleen blij mee bent, maar waar ook jouw team van kan genieten. Het is en blijft uiteindelijk altijd een samenwerking en samenwerking leidt tot verbondenheid.

Als manager  weet je jouw team positief te motiveren en te leiden. Je bent zeker van je zaak en je weet je focus te behouden. Heel belangrijk is dat jij duidelijk en consequent bent. Uiteindelijk ben jij de persoon die men kan vertrouwen en waar men op kan bouwen. Op deze manier straal je zelfvertrouwen en kracht uit waardoor jouw team zich veilig en vertrouwd voelt onder jouw hoede.

Als moeder wilde ik alles op een vooral aardige manier doen. Ik gaf teveel uitleg en wilde het liefst geen conflictsituaties. Een onaardige of strenge moeder was iets waar ik destijds voor waakte. Nadat ik mijn handel en wandel op mijn werk en in mijn gezin had vergeleken en deze puntsgewijs had opgeschreven, kwamen de antwoorden vanzelf.

Conclusie: 

Ik kwam tot de conclusie dat ik als moeder soms beter in de rol van manager kon kruipen. Was ik wel duidelijk en consequent? Wat was nu eigenlijk mijn visie, mijn doel en hoe kon ik ervoor zorgen dat mijn vaardigheden ook meer in mijn gezin naar voren konden komen? Was ik thuis de liefdevolle, doch duidelijke manager die ik voor de klas was?

Nee dus en zo kwam ik erachter dat ik thuis ook wat meer mijn managers kwaliteiten naar boven moest brengen! Zo gezegd, maar natuurlijk niet zo gedaan! Kwestie van oefenen, maar uiteindelijk ging het mij veel beter af en hebben mijn zoon en jongste dochter, maar ook ik als moeder daar de vruchten van geplukt! Whahaha, een ‘mommanager’ in the house! Yep, moeders kreeg weer meer tijd en vooral meer rust! 🙂

Manager in the house!

Oke, nu willen jullie natuurlijk weten wat ik heb veranderd aan mijn werkwijze en of dochterlief uiteindelijk wel ging doen wat ik gedaan wilde hebben…

Ik ben gestopt met de dialogen en het uitleggen van het ‘hoe en waarom’ verhaal. Kinderen kunnen soms maar hooguit zeven minuten hun echte concentratie bewaren en daarna ben jij gewoon een zeur of een zeik… Na de ongeveer zeven minuten gaat de informatie het ene oor in en vervolgens het andere weer uit! Wees daarom kort en bondig van stof. Ik leerde direct op mijn doel af te gaan en werd heel duidelijk in wat ik van mijn oudste dochter wilde. Hoewel ik soms best onzeker was in mijn nieuwe ‘mommanagers’ rol, bleef ik deze lekker oefenen en ging het een beetje op deze manier.

“Luister schatje,”

“Luister schatje, ik zou graag zien dat jij nu je kamer gaat opruimen. Je kleding van de vloer raapt, de stofzuiger er doorheen haalt en je was in de wasmand gooit. Gooi het raam open, breng je vuile kopjes naar beneden en was deze ook gelijk af. Doe maar net alsof je vriendin op visite komt! Om drie uur wil ik dat het klaar is oké?”

Nadat ik dochterlief mijn ‘instructies’ had gegeven bleef ik net zo lang wachten tot zij mij haar reactie gaf. Vroeger was haar “Ja mam.” iets waar ik destijds genoegen mee nam, maar wat absoluut niet werkte. Haar ‘ja’ kon namelijk wel eens heel lang duren! Een duidelijk oogcontact en een verbale bevestiging van haar kant is wat ik wilde zien en horen. Zo deed ik dit immers ook in de groep op school.

Het werkt namelijk alleen maar, wanneer jij als ouder niet alleen een bevestigend antwoord krijgt, maar ook een lichamelijke reactie ontvangt. Dan pas heeft je kind de boodschap echt binnen gekregen en is het duidelijk wat er moet gebeuren. Er is dan sprake van een echte afspraak, waar jij je kind op kunt aanspreken wanneer het in gebreke blijft.

Pfoe, er waren momenten dat ik met mijn eigen gevoelens in de knel kwam, want het is je kind en in jouw rol als moeder komen er ook gevoelens en emoties bij. Die mag je natuurlijk ook hebben, maar weet wanneer je ze wel en niet moet inzetten.

Even op een rijtje:

  • Wees kort en bondig over wat je wilt
  • Maak je verwachtingen duidelijk
  • Spreek een tijdskader af
  • Blijf consequent en verander de gemaakte afspraak niet
  • Wees er zeker van dat jouw kind de afspraak begrepen en bevestigd heeft
  • Klus is geklaard? Dan is een compliment op zijn plaats.
  • Breng daarna tijd met je kind door. Theetje, koekje, appeltje, je kent het wel!

Nou, ik heb natuurlijk heel wat oefenmomenten gekend en heel af en toe verval ik nog wel eens in mijn oude wijze, maar herken dan gelukkig veel sneller mijn valkuil!

Nu zijn onze kinderen 28, 23 en 17 jaar jong en gaan de meeste dingen lekker gesmeerd. Ik heb veel meer tijd om mijn eigen dromen en wensen gestalte te geven en ervaar meer plezier met mijn gezin. Mijn schuldgevoelens zijn verdwenen en mijn rol als ‘mommanager’ gaat mij goed af! Alles aan de kant en zijn de afspraken nagekomen? Dan komt mamsie weer tevoorschijn!

Heb jij ook van die momenten dat jij je afvraagt waarom je kind niet doet wat je vraagt? Misschien kunnen deze tips jou helpen een goede ‘manager’ te worden in je gezin.

Warme groet Grace en veel succes met oefenen!   🙂

Add A Comment